คนที่ยังมีครบแทบจะไม่รู้สึกอะไรกับประโยคนี้แต่คนที่เคยก้าวผ่าน คำว่าชีวิตนี้จากเคยมี เคยได้ เคยเป็น
แล้ววันหนึ่งแทบไม่เหลืออะไรสักอย่ าง แม้กระทั่งกำลังใจให้ตัวเอง มันเศร้ามากนะ
ความรู้สึกโดดเดี่ยว สิ้นหวังท้อแท้ห ด หู่เศร้ าเหงาเซ็ งหมดอ าลั ย า ย
อย ากนี่ เหลี ยวหาใครสักคนไม่มี เป็นความรู้สึกแ ย่ที่อย ากจะบรรย ายมันออกมาได้หมด
สิ่งเหล่านี้ ไม่ได้ใช้สิทธิ์พิเศษแลกมาแต่ทุกๆ คนมีสิทธิ์ที่จะได้เท่าเทียมกัน แหละคือเหตุผล
ว่าทำไมเราต้องอยู่คนเดียวให้เป็น ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับตัวเองให้ได้ และรักตัวเองให้มากพอแม้วันหนึ่งไม่มีใครรัก
เรายังเหลือตัวเราที่ยังรักและต้องการตัวเราที่สุด เพราะไม่ว่าชีวิตจะเจอเรื่องราวที่ก้าวผ่านย ากที่สุด
สุดท้ายก็มีแค่ตัวเราที่ต้องผ่านไปให้ได้ แล้วเมื่อผ่านไปได้คุณจะรู้ว่าคนที่ยังอยู่
สำคัญมากกว่าคนที่หายไปแน่นอน แล้วเมื่อคนที่หายไปอย ากเดินกลับมาอีกครั้ง เขาจะทำให้เรารู้ว่า ชีวิตเราไม่จำเป็นต้องมี
(เขาเหล่านั้น)ก็ได้ จากมิตรสนิทจะแปลเปลี่ยนเป็นศั ต รูจากคนที่ไว้วางใจจะกลายเป็นคนที่ทำเราให้ย าย
ทั้งเป็นอย่ างเ ลื อ ดเย็นจากคนที่เอ็นดูเราจะเปลี่ยนเป็นคนเจ้าหนี้ที่ตามจองล้างจองผลาญไม่เลิ ก จากเพื่อนสนิทจะเปลี่ยนเป็น
คนที่เฉดหัวเราทิ้งในวันที่เราไม่มีผลประโยชน์ให้ตักตวงจากคนเคยรักจะเปลี่ยนเป็นคนเจ้าก ร ร ม
นายเ ว รติดตามชีวิตเราไม่เลิ ก คนบางคนยิ่งเราให้ค่ามากเท่าไหร่ เราย่อมเ จ็ บ ป ว ดมากเท่านั้น
แต่กับคนบางคนเขาไม่ให้ค่าเลย ไม่เห็นคุณค่าเท่าไหร่ แค่กลับคือคนที่อยู่เคียงข้างเราไม่เคยหนีหายไปไหน แม้ใครๆ
จะทอดทิ้งเราไปจนหมดสิ้น ลองล้ มดูสิแล้วจะรู้ว่าใครเป็นมิตรแท้หรือมิตรเทียม
ลองไม่มีดูสิแล้วจะรู้ว่าใครรักจริงหรือแ ก ล้ งรัก ลองหมดผลประโยชน์ดูสิ
แล้วจะพบกับคำว่า “ไม่เหลือใคร”ชีวิตก็เท่านี้เอง
