มีเทียนอยู่ 4 เล่ม และกำลังจะดับลง
บรรย ากาศในห้องนั้น เงียบจนได้ยินเสี ยงเทียนทั้ง 4 คุยกัน
เทียนเล่มที่ 1 ได้เอ่ยว่า
โลกเราเอาแต่แก่งแ ย่ ง ชิงดี ชิงเด่น กันไปมาผู้คนคิดแต่จะเบียดเบียนกัน ไม่มีใครคิดจะปกป้องฉันเลย
ในฐานะที่ฉันเป็นเทียนแห่งสันติภาพ ก็คงต้องจากไปแล้วและแล้วเทียนเล่มที่ 1 ได้ ดับลง
เทียนเล่มที่ 2 ก็ได้เอ่ยว่า
ฉันคือเทียนแห่งความเชื่อ คงหมดประโยชน์ที่จะส่องสว่างต่อไปแล้วสินะ
คนไม่มีความเชื่อใจกันแม้แต่น้อย จากนั้นสายลมได้พัดเทียน เล่มที่ 2 ดับลงไป
เทียนเล่มที่ 3 ได้เอ่ยว่า
และฉันคือเทียนแห่งความรัก ในทุกๆ วันนี้ ผู้คนกลับเอารักออกไปจากใจไม่มีความรักอันบริสุทธิ์ให้แก่กัน
มีเพียงความเห็นแ ก่ตัวไม่มีใครเข้าใจความสำคัญของฉัน ฉันก็คงไม่มีกำลังพอที่จะส่องสว่างต่อไป
และแล้วเทียนเล่มที่ 3 ก็ดับลงแต่ยังไม่ทันที่เทียนเล่มที่ 4 จะได้เอ่ยเลย ก็มีเด็ กน้อยเปิดประตูเข้ามาในห้อง
ได้เห็นเทียนทั้ง 3 เล่มดับลง เด็ กน้อยก็ร้องให้
เทียนเล่มที่ 4 ก็ได้เอ่ยขึ้นว่า
“อย่าได้เสี ยใจไปเลย เพราะฉันเป็นเทียนแห่งความหวังและฉันยังส่องสว่างอยู่ หยิบฉันขึ้นมา แล้วจุดที่เทียนทั้ง 3 เล่มสิ”
เมื่อเด็ กน้อยนำเทียนแห่งความหวัง จุดไปที่เทียนทั้ง 3 เล่มนั้น
เทียนแห่งสันติภาพ เทียนแห่งความเชื่อ และเทียนแห่งความรัก ก็ได้สว่างขึ้นอีกครั้ง
นั่นเป็นเพราะความหวัง ที่ทำให้ชีวิตยังมีความหมายเพราะความหวังทำให้คนที่ป่ ว ยไม่สบาย ยังสู้เพื่อมีชีวิตต่อไปได้
เพราะความหวัง ทำให้คนที่กำลังเผชิญกับปัญหา มีกำลังใจยืนหยัด มั่นคงอยู่ได้
ฉะนั้น เมื่อไหร่ก็ตามที่มีใครสักคนเล่าความหวังให้ฟังขอให้รู้ว่านั่น อาจจะเป็นเสมือนเทียนเล่มสุดท้าย
และมันอาจเป็นความหวังที่มากไป กว่าเพื่อตัวของเค้าเองหน้าที่เรา ไม่ว่าเราจะช่วยได้หรือไม่นั้น อย่าไปดับความหวัง
หรือความฝันคนอื่นเขา จงช่วยกันรักษาความหวังของทุกๆคน ไว้
เพราะนั่น มันอาจเป็นความหวังสุดท้ายของเขาก็เป็นได้จงเป็นความหวังและกำลังใจให้แ ก่คนที่เรารักและบุคคลรอบข้าง
จงอย่าได้ทำล ายความหวังของใครต่อใคร เพราะมันอาจเป็นสิ่งเดียวที่เขามีอยู่
ชีวิตของคนเราก็ไม่ต่างจากแสงเทียน ย่อมมีช่วงที่รุ่งโรจน์เหมือนกับแสงเทียนที่ส่องประกายสว่างจ้า
แต่เมื่อใดที่ชีวิตต้องตกอั บก็เหมือนกับแสงเทียนที่เริ่มหมดแร งพร้อมกับน้ำตาเทียนที่เริ่มพรั่งพรู
สังข ารเปรียบเหมือนกับก้านเทียนที่ย่อมมีวันหลอมละลายไปตามแสงเทียนที่ส่องนำทาง
ย ามใดที่แสงเทียนยังมีแร งก็ส่งผลให้การกระทำที่เกิ ดขึ้น
มีผลลัพธ์ตามมา ไม่ว่าจะเป็น ก ร ร มดี ก ร ร มชั่ ว ย่อมจะติดตัวตนจนกระทั่งกลายเป็นควันจางๆ
ที่กลืนหายไปกับหม อก ควั นตามธรรมช าติ ไ ร้ซึ่งตัวตนที่แท้จริง ไ ร้ซึ่งอั ต ต า ไ ร้ซึ่งสังข ารวิ ญ ญ า ณ
และไ ร้ซึ่งอารมณ์ห่วงหาอาวรณ์สิ่งที่ยังคงเหลือไว้ คือ สิ่งที่เคยทำ และยังมีใครบางคนที่ยังจดจำมัน..
ขอบคุณ : k h a o n a r o o
